سورمسرا(نگاهی به بالا جادهی کردکوی)
مولفین:کریم الله قائمی،جمشید قائمی
ناشر:فکرت،چاپ اول،1378
الهام ملکزاده
عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی
(به تصویر صفحه مراجعه شود) نگارش تاریخ محلی،برای شناسایی محل و ناحیهای مشخص،امری لازم و پسندیده و به همان اندازه نیز، مشکل است.چرا که در اکثر مواقع،پرداختن به مطالب ربوط به ناحیهای خاص،مستلزم استفاده از منابع و اسنادی است که مکتوب نیستند،و عمدتا باید به استناد منابع زنده یعنی،معمرین و شیوخ به جمعآوری و تهیهء مطالب پرداخت.اما دراین امر از یک سو به واسطهء کبرسن افراد،و از سوی دیگر،تاثیر نظرات شخصی و عقاید خصوصی گویندگان خاطرات،چنانکه بایدوشاید به این نقلقولها نمیتوان تکیه کرد.بااینوجود در طول تاریخ گذشتهء ما،از تواریخ محلی زیادی میتوانیم یاد کنیم که یا با همین سیاق تهیه شدهاند،و یا مولفانشان دیدههای خود را به رشته تحریر درآورده و صد البته امروزه به جهت شناسایی و روشن نمودن اوضاع تاریخی منطقهای خاص،همچنین وضعیت سیاسی،واقعیات اجتماعی و...آن روزگار از ارزش زیادی برخوردارند.از آن جملهاند:تاریخ طبرستان ابن اسفندیار؛تاریخ طبرستان و رویان و مازندران میر ظهیر الدین مرعشی؛ تاریخ رویان اولیا الله آملی؛تاریخ خاندان مرعشی مازندران میر تیمور مرعشی؛تاریخ بخارای ابو بکر نرشخی؛تاریخ بیهق ابن فندق؛فارسنامهءابن بلخی و...امروزه ضرورت وجودی این منابع،به واسطهء دستیابی ما به اطلاعات مندرج در آن،بیش از پیش،احساس میشود.
ازاینگونه تواریخ محلی،که در تاریخ ناحیتی خاص نوشته شده است،میتوان از کتابی نام برد که به همت آقایان کریم الله و جمشید قائمی،در سال 1378 توسط انتشارات فکرت تحت عنوان سورمسرا(نگاهی به بالا جادهی کردکوی)به چاپ رسیده است.پیش از هرگونه توضیحی در مورد مطالب تهیه شده در این کتاب،بهتر است از لحاظ موقعیت محلی منطقه،اشارتی به«سورمسرا»و«کردکوی»بشود تا خوانندگان محترم نسبت به این خطه از کشورمان اطلاعاتی ضمنی داشته باشند.
براساس نوشتهء مؤلفان ارجمن این کتاب،اسناد و کتبی که مربوط به منطقه «بالا جاده»وجود دارد تماما به دوره قاجار و پس از آن بازمیگردد،و تنها منبع پیش از این عصر را باید در سنگ قبری جستجو کرد که به قرن هفتم قمری بازمیگردد.ضمن آن که بقایای قلاع تخریب شده،تپههای تاریخی،سفالینهها و آثار بازمانده از نشانههای زیست انسانهای قبلی را باید از مصادیق وجود پیشینه تاریخی این منطقه دانست.
آنچه که امروزه به نام«بالا جاده»،با جمعیتی بالغ بر 4000 نفر میشناسیم، همانم منطقهای نیست که در گذشته با این نام،محل اسکان اقوام پیشین بوده است. بلکه در جای دیگری وجود داشته که به دلایل متعدد نامعلومی،از جمله جنگها و لشکرکشیها و شیوع بیماریهای مسری و...موجب نقل مکان مردم به جای کنونی بوده است.پیشینهء نامگذاری این منطقه به«بالا جاده»هم به زمان شاه عباس اول و احداث جادهء معروف به«راه شاه عباسی»برمیگردد که از شمال این ناحیه عبور کرده،سراسر مازندران و گرگان و دیگر نقاط ایران را به یکدیگر مرتبط میکرده است. باقیماندهء علایم بالا جادهء پیشین را هم باید در اطراف قبرستانهای قدیمی محل کنونی،بقایای قلاع نظامی و قصر و معبد و...این ناحیه یافت.از آن جمله میتوان به قلعه مقدس(دین تپه)واقع در روستای چهارده از روستاهای منطقهء بالا جحاده اشاره کرد که با مطالعهء قبور نامنظم قبرستان این قلعه چنین برمیآید که مراسم خاکسپاری مردگان با جهت حرکت خورشید ارتباط داشته و به عبارتی زمان و ساعت تقریبی فوت مرده را میتوان حدس زد.این همه نیز به احترام ایزدمهر(خورشید) مربوط میشود که احتمال تعلق این قبور به موبدان و هیربدان که در مجاورت آتشکدههای واقع در کوهستانهای شرقی البرز دیده شدهاند را تقویت میکند. همچنین در ضلع جنوبی این تپه وجود قلاع دیگری چون انار تپه در بالا جاده این نظر را تایید میکند که این قلاع به عنوان مرکز دیدهبانی قلعه مقدس ایجاد شده بودند.
ازاینگونه موارد باید از خندق دورتادور بالا جاده نام برد و دو دروازهای که قبلا وجود داشته که به واسطهء تهاجم سواران ترکمان،جهت دفاع از محل ایجاد شده بودند.همچنین آثار بازمانده از قراول خانههای موجود بر ارتفاعات که امنیت راهها را عهدهدار بودند را میتوان نام برد که در نهایت باعث تسهیل عبورومرور کاروانها و مآلا توسعهء تجارت منطقه میشدند.پس از اسلام هم،از همین قلاع برای مقابله با لشکریان اسلام استفاده شد که به نام(پهلوان قلعه)مشهور شدند.
مطالعهء تاریخچه مندرج در کتاب سورمسرا،اطلاعات بیشتری در مورد این نواحی و مشخصات مربوطه را به خواننده میدهد که اغلب براساس تحقیقات میدانی و مصاحبه با معمرین صورت پذیرفته است.
کتاب سورمسرا(نگاهی به بالا جادهی کردکوی)چنانکه نگارندگانش یاد کردهاند،بیشتر شبیه یک مونوگرافی و چه بسا فراتر از یک مونوگرافی،به تمامی جوانب زیستی،اجتماعی،اقتصادی،سیاسی،جغرافیایی و تاریخی منطقه از دیرباز تاکنون پرداخته است.دایرهء شمول مطالب آنچنان است که از اسناد گرفته تا نشانهای علمی و ورزشی نخبگان و قهرمانان و پهلوانان این خطه،در تهیه موضوعات کتاب بهره گرفته شده است.ازاینرو،به منظور آشنایی اهل تحقیق با کار نوشتن تواریخ
(به تصویر صفحه مراجعه شود) پیشینهء نامگذاری این منطقه به«بالا جاده»هم به زمان شاه عباس اول و احداث جاده معروف به«راه شاه عباسی»برمیگرد که از شمال این ناحیه عبور کرده،سراسر مازندران و گرگان ودیگر نقاط ایران را به یکدیگر مرتبط میکرده است
(به تصویر صفحه مراجعه شود) سنگ قبری به تاریخ 1236 هـ.ق.
محلی،همچنین آگاهی از فرهنگ و آداب و رسوم،تاریخ و وضعیت اقتصادی و اجتماعی بخشی از کشورمان، فهرست کاملی از مندرجات کتاب در زیر عرضه میشود:
این کتاب از یک مقدمه،7 فصل و فهرستی از منابع و مآخذ تشکیل شده است.در مقدمه ضمن اشارهای گذرا به موقعیت جغرافیایی بالا جاده،نگارندگان از تلاشهای مستمر چندین ساله خود در تهیه این کتاب سخن گفته، به خصوصیات افراد محلی بالا جاده اشاره کردهاند.در خاتمهء مقدمه نیز مختصرا آوانویسی واژگان محلی جهت تسهیل در خواندن مطالب نوشته شده به زبان بومی را افزودهاند.
فصل اول:موقعیت جغرافیایی و محیط زیست طبیعی:در این فصل بهطور جداگانه و مشروح،موقعیت جغرافیایی و زیستی بالا جاده توصیف شده است.از پوشش گیاهی،شامل درختان و درختچهها،همراه با نام فارسی،محلی و علمیشان گرفته تا منابع آبی،شامل رودها،چشمهها،عوامل دگرگونی محیط زیست و حیات وحش با ذکر گونههای مهم جانوری منطقه ذکر شدهاند. همچنین در این قسمت نام جانوران مختلف به صور فارسی،ممحلی و علمی به تفکیک نوع حیوانات اعم از پستانداران و پرندگان و بیمهمرگان آمده است.
فصل دوم:تاریخچه محل و طوایف منطقه با توضیحاتی مفصل از پیشینهء تاریخی بالا جاده از دیرباز تا عصر حاضر؛ذکر فهرستی از سادات محل؛افراد مهاجر از نقاط دیگر؛اماکن تفریحی و تاریخی(شامل پلها،تپهها،قلعهها،قبرستانها،جادهها و سنگ قبرها)در این فصل آمده است.
فصل سوم:وضعیت اقتصادی با ذکر پایهء زندگی اقتصادی مردم بر بنیان کشاورزی و مشکلات موجود و عوامل رکود در بخش کشاورزی؛اسامی محلی زمینهای زراعی بالا جاده،تولیدات کشاورزی منطقه حتی نام مالکین و مشخصات چاههای آب آن؛جداولی حاوی اطلاعاتی در مورد نوع کود و قیمت آن در مصارف کشاورزی؛باغداری؛دامداری به یوههای سنتی و صنعتی؛مرغداری؛زنبورداری؛ استخر پرورش ماهی و اردک؛کارگاهها و صنایع دستی؛آسیابها؛وسایل حملونقل؛ مغازهها با ذکر نرخ اجناسشان از ابتدای سده جدید شمسی تاکنون،موضوعات متنوع این فصل را تشکیل میدهند.
فصل چهارم:«امکانات و نهادها».شامل مطالبی مثل نام و مشخصات و تاریخ ساخت مدرسه با استفاده از اسناد؛نام گروهی از معلمان؛آموزشگاه سالمندان؛اولین کتابخانه؛جنگلبانی؛کارخانه برق؛آب بهداشتی؛ درمانگاه؛مطب شخصی؛داروخانه؛شرکت تعاونی؛پاسگاه ژاندارمری؛اداره آموزش فنی و حرفهای دخترانه؛خانه بهداشت؛انجمن ده؛خانه اصناف؛شورای اسلامی؛ مخابرات؛آسفالت جاده؛منبع جدید آب-گازرسانی و... براساس اسناد،از جمله مطالب مورد بحث این فصل میباشند.
فصل پنجم:تحت عنوان«فرهنگ عامه»شامل مباحثی چون واژههای محلی؛زبانزدها و کنایات؛باورها؛ متلها؛چیستانها؛نوروزخوانی؛ترانهها؛لالاییها؛ نفرینها؛سوگندها؛نیایشها؛زینتآلات؛ابزار آشپزخانهها؛ دارو درمانها؛اوزان و مقیاسها؛فرهگ غذایی از طرز تهیه آنها گرفته تا فهرستی از اسامی غذاهای مختلف؛ بازیهای محلی؛دوبیتیها؛اماکن مذهبی؛سوگواریها؛ شادمانیها؛مراسم ازدواج؛زایمان؛ختنه سوران؛تحصیل کردهها با لیستی از اسامی دانشگاهیان منطقه با تفکیک مقاطع تحصیلی و نام و نامخانوادگی و رشته تحصیلیشان.
فصل ششم:شامل نامآوران و نشانآوران بالا جاده در رشتههای علمی و ورزشی. همچنین اهل قلم که در این بخش اخیر بیوگرافی عدهای از اهل قلم و پژوهش بالا جاده،از جمله نگارندگان کتاب به همراه فهرستی از آثارشان(اعم از چاپ شده و زیر چاپ)در بخشهایی چون تاریخ-ادبیات و شعر و...آمده است.
فصل هفتم:اختصاص به«اسناد،نسبنامهها و نگارهها»دارد و مشتمل بر مطالبی چون اسناد مربوط به ازدواج اهالی محل از دوره قاجار تاکنون،همچنین اسناد حکومتی و وقف نامههای مختلف و سواد اسناد خانوادگی مولفان کتاب؛احکام قهرمانی مدال آورندگان بالا جاده وشجرهنامههای متعددی از خاندانهای معتبر و طوایف مختلف. عکسهایی از افراد و اماکن و افتخارات بالا جاده نیز به عنوان ضمیمهء پایانی کتاب اطلاعات خوبی نسبت به شناسایی خاندان مختلف میتواند خوانندگان را رهنمون باشد. فهرستی از منابع و مآخذ بهعلاوهء صورتی از افرادی که مولفان را در تهیه کتاب یاری دادند تحت عنوان سپاسنامه بخش آخر کتاب را تشکیل میدهد.
پایان مقاله