قالَتْ (علیها السلام): مَنْ اصْعَدَ إلیَ اللّهِ خالِصَ عِبادَتِهِ، اهْبَطَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ لَهُ افْضَلَ مَصْلَحَتِهِ. حضرت زینب (س): هرکس عبادات و کار‌های خود را خالصانه برای خدا انجام دهد، خداوند بهترین مصلحت‌ها و برکات خود را برای او تقدیر می‌نماید
«موعود منتظَر» پاسخی به این ندای فطری است و به همین دلیل در سرتاسر بشارت‌ها و اشارت‌های پیشینیان، همواره سخنانی درباره «موعود آخرین» و «منجی آخرالزمان» با عناوینی همچون«کالکی»، «بودای پنجم»، «سوشیان» و «مسیحا» «پسر انسان» یافت می‌شود که این خود حاکی از وجود گونه‌های مختلفی از اعتقاد مصلح آخرین در مکاتب و ادیان است: نزد برخی «نجات دهنده» یک مصلح اجتماعی است، نزد برخی دیگر منجی کسی است که دغدغه او رستگاری معنوی است، ولی در مکتب محمدی(ص)هدف او بر پایه جهانِ، پر از عدل راهنمایی به سوی حیات طیبه و تأمین همه مقاصد آفرینش است. با همه این تفاوت‌ها، یک نقطه اشتراک مهم میان همگان دیده می‌شود و آن هم ایمان و امید به ظهور منجی آخرالزمان است.
کتاب «موعود منتظر (امید فرزندان آدم)» اثر آیت الله سید کاظم نور مفیدی با تنظیم و تدوین سید مهدی موسوی در ۳۸۴ صفحه و قطع وزیری به همت مؤسسه بوستان کتاب به چاپ رسید.
