مقدمه
   امام باقر(ع): لا تَقُولُوا هذا رمضان ولا ذَهَبَ رمضان و لا جاءَرمضان، فَاِنّ رمضان اِسمٌ مِن اَسماء الله عزّوجلّ لایَجیی و لایَذهب و اِ نّما یجییء و یَذهب الزائل و لکن قُولُوا شَهرٌ رمضان فَالشَّهر المضاف الی الاسم و الاسم اسم الله و هَوَ الشَّهر الَّذی انزل فیه القرآن، جعله الله تعالی نثلا و عیدا
امام باقر(ع) فرمود: نگوئید رمضان و نگوئید رمضان رفت و یا آمد، زیرا رمضان نامی از اسماء الله است که نمی رود و نمی آید، شئ  نابود شدنی میرود و می آید، بلکه بگویید ماه رمضان، پس ماه را اضافه کنید به ا سم، که اسم الله می باشد و ماه رمضان ماهی است که قرآن در آن نازل شده است و خداوند آن را مثل و عید قرار داده است، علی(ع)  فرمود: "لا تَقُولُوا رمضان و لکن قُولُوا شَهر رمضان فانکم لاتدرون ما رمضان" نگویید رمضان ولکن بگوئید ماه رمضان، شما به را ستی نمی دانید که رمضان چیست و چه فضایلی در او نهفته است.
واژه رمضان و معنای اصطلاحی آن
رمضان از مصدر «رَمَضَ» به معنای شدت گرما و تابش آفتاب بر رمل ... معنا شده است، سخن از گداخته شدن، و به تعبیری دگرگون شدن در زیر آفتاب گرم و سوزان و نفس گیر و تحمل ضربات بی امانش می باشد، زیرا که ماه رمضان ماه تحمل سختی ها و عطش می باشد، عطشی ناشی از آفتاب سوزان یا گرمای شدید روزهای طولانی تابستان و عطش دیگر حاصل از نفس سرکشی که(نفس اماره) پیوسته انسان را به بسوی بدی وگناه دعوت می کند و عطشی براستی جبران ناپذیر است. در این دو عطش، دقیقاً رابطه عکس وجود دارد، بدین معنا که نفس سرکش سیری ناپذیراست و پیوسته آدمی را برای ارضای تمایلات مادی و جسمانی و گناه وا میدارد، اما  عطش ناشی از آفتاب سوزان سیری پذیر است.
اهمیت ماه مبارک رمضان
ماه مبارک رمضان، ماه خدا، ماه نزول قرآن و ماه کنترل اعضا و جوارح از گناه است. ماه بازگشت به خویشتن و خداست. ماهی است که در آن باید از همه ی بدیها کناره گرفت و به اعمال و رفتار پسندیده روی آورد. ماه رمضان ماه نجات از آتش جهنم و ورود به بهشت است که به فرموده ی پیامبر اسلام(ص) در این ماه درهای بهشت به روی بندگان بازمی شود. منادی هر شب ندا میدهد که «هَل مِن تا ئبٍ؟ هَل مِن سائِلٍ؟ هَل مِن مُستَغفِرٍ؟ آیا توبه کننده ای هست؟ آیا درخواست کننده ای هست؟ و آیا کسی هست که طلب آمرزش کند؟»
همه چیز این ماه با دیگر ماهها متفاوت است، از نظر عبادی اعمال این ماه چندین برابر ماههای دیگر است، بطوری که ثواب اعمال آن نیز برای مومنان چند برابر ثبت میگردد. «و نومکم فیه عباده» خواب روزه دار در این ماه عبادت است،«وَنَفَسُهُ تَسبیح»، نفس کشیدن روزه دار نیز در این ماه، تسبیح و تقدیس خداست. روزه به فرمایش رسول خدا همچون سپری است که  انسان را از آتش دوزخ حفظ می کند. و بهمین منظور رسول خدا می فرماید: مَن صامَ رَمضانَ ایماناً وَ اِحتساباً غُفِرَلَهُ ماتَقَّدَمَ مِن ذَنبِهِ
هرکس ماه مبارک رمضان را با اعتقاد و برای خداوند روزه بگیرد، تمام گناهان گذشته اش آمرزیده می شود.
هفت خصلت وشش ویژگی نجات از زبان پیامبر اکرم(ص)
پیامبراکرم (ص): «ما مِن مُؤمن یَصُوم شَهر رمضان اِحتساباَ الا اوجب الله تبارک و تعالی له سبع خصال: اوّلها یَذُوب الحَرام من جَسَده، والثّانیه یقرّب من رحمه الله عزّوجل، و الثلاثه قد کفر خطیئه ابه آدم، والرّابعه یهون الله علیه سکرات الموت و الخامسه امان من الجوع و العطش یوم القیمه و السّادسه بطعمه الله عزوجل من طیبات الجنه، والسابعه یعطیه الله عزوجل برائه من النار
 هیچ مومنی نیست که ماه رمضان را فقط به حساب خدا روزه بگیرد، مگر آنکه خدای تبارک و تعالی هفت خصلت را برای او واجب و لازم می گرداند:
1-  هر چه حرام در پیکرش باشد محو و ذوب می گرداند.
2-  به رحمت خدای عزوجل نزدیک می شود.
3-  با روزه خویش خطای پدرش حضرت آدم را می پوشاند.
4-  خداوند لحظات جان کندن را بر وی آسان می گرداند.
5-  از گرسنگی و تشنگی روز قیامت در امان خواهد بود.
6-  خدای عزّوجلّ از خوراکی های لذیذ بهشتی او را بهره مند می گرداند.
7-  خدای عزّوجلّ آزادی و بیزاری از آتش دوزخ را به او عطا می فرماید.
اِنّ مَن تَمَسّک فی شهرِ رمضانِ ِسِتَّ خِصال، غَفَر الله لَهُ ذُنُوبَهُ اَن یَحفَظ دینَهُ وَیَصُونَ نَفسَهُ وَیَصِلَ رَحِمَهُ وَلا یُؤدِی جارَهُ ویَرعَی اِخوانَهُ وَیُخَزِنَ لَسا نَهُ اَمّا الصّیام فَلا یَعلَمُ تَوابَ عامِلِه اِلّا الله
هرکس در ماه مبارک رمضان شش ویژگی رامراعات کند،خداوندگناهانش رامی آمرزد
1-    دین خودراحفظ کند
2-    هوای نفس خویش راکنترل کند
3-    صله رحم انجام دهد.
   4- همسایه اش راآزارنده
5-   مراعات برادران مؤمن خودرابکندواحترام آنان رانگه دارد             
6-  زبا نش رادردهان پنهان کندوکم حرف بزند.
اماپاداش وثوابی که به خاطر روزه گرفتن به انسان روزه دار میرسد، جزخدا هیچ کس اندازه اش را نمی داند(الصُومُ لِی وَانَا اُجزی بِه) روزه برای من است و من پاداش آن هستم
ماه رمضان، ماه خویشتن شناسی و خودسازی
انا انزلناه فی لیله القدر و ما ادریک ما لیله القدر، لیله القدر خیر من الف شهر، تنزل الملائکه و الروح فیها باذن ربهم من کل امر، سلام هی حتی مطلع الفجر.
ما آن(کتاب آسمانی) را در شب قدر فرو فرستادیم؛ و تو چه دانی که شب قدر چیست؟ شب قدر نیکوتر از هزار ماه(حدود هشتاد و چهار سال) است؛ فرشتگان و روح القدس در آن به هر کاری فرود آیند. و تا بامداد  درود و سلامت برقرار خواهد بود.
ماه مبارک رمضان، ماهی که شبهای ارجمند قدر(شبهایی که سرنوشت انسان تعیین می شود)، در آن قرار دارد. ماهی که روزهای آن خورشید مهر و محبت خداوند بر جانمان می تابد و در شبهایش سایه ی رحمت او بر سرمان گسترده می شود. ماه شب برخاستن و با خویش تنها بودن و با خدا نزدیک شدن است، ماه اشکهایی که در خلوت شب، جان زنگار گرفته ی ما را خواهد شُست. ماهی که در آن فرصتی بیشتر خواهیم یافت تا در دریای موج در موج قرآن غوطه هایی فراوانتر بخوریم و با این برنامه ی نیکبختی زندگی بیشتر آشنا شویم و از سواحل و چشم اندازهای بیکران آن بهره برداریم.
ماهی که در آن فرصت خواهیم یافت تا از ستمی که بر گرسنگان می رود، بطور ملموس و محسوس، آگاه گردیم و چاره، راهی بیندیشیم.
و اما از بهره های مهم این ماه، خودسازی و خودیابی است که در این بهار معنوی شکل میگیرد. آدمی به خویشتن خویش باز میگردد و فرصت خواهد یافت که حقیقت خود را باز یابد. امام علی(ع) میفرماید" من عرف نفسه فقد عرف ربه."خودشناسی، کلید خداشناسی است. پس برای شناختن خداوند، باید از شناخت خود آغاز کنیم.
ای انسان بدان تو جا نشین خدایی در روی زمین، خداوند تو را بر بسیاری از موجودات برتری بخشید و آن چه در آسمانها و زمین است برای بهره مندی تو قرار داده است خداوند در میان موجودات جهان، تو را برای خود برگزید و بهشت ویژه اش را برا ی تو اختصاص داد و فرمود «جهان را برای تو آفریدم و تو را برای خودم» ای انسان پروردگار تو را صاحب اراده و آزاد خلق کرد ومسئول سرنوشت خود قرار داد پس با سرمایه های ارزشمندی که خداوند در تو نهاد 1- سرشت خدا آشنا(فطرت الهی) 2- گرایش به نیکی ها و زیبایی ها  3– وجدان اخلاقی4- عقل 5– پیامبران وکتاب آسمانی 6-  امدادهای فرشتگان الهی 7- اراده واختیار و ... راه سعادت را در پیش گیر، پس ای انسان به هوش باش و بدین سان قدر و منزلت خویشتن را بنگر و آن را خوب حفظ کن .
قرآن عزیز برنامه ی زندگی واقعی را با حفظ رسالت های متعالی انسان برای ما به خوبی ترسیم نموده است، و با این برنامه ها  
ا نسان را در راه رسیدن به قله های بلند معنوی، یاری می رساند.
روزه یکی از همین برنامه هاست.«کُتِبَ عَلیکُم الصِّیام ... لَعَلّکُم تَتّقُون» روزه بر شما واجب شد، تا اینکه پرهیزگار گردید.(فلسفه اصلی روزه رسیدن به تقوی وروحیه خدا ترسی ودوری از گناه است)
تقوی یعنی مرا قبت ومواظبت در برابر گناه، به عبارتی«خویشتن بانی» و خود نگهداری اختیاری در برابر گناه است. گناه آدمی را به پستی میکشاند و شرافت واقعی او را قربانی می کند، اگر چه کسی که در حال گناه است، این پستی و سقوط را درک نمی کند اّما آن هنگام که طوفان شهوت و خشم، فرو نشست و خرد و فطرت بیدار شد، پستی گناه، چهره ی زشت خود را حتی به شخص گناهکارنشان می دهد و او را آزارمی دهد.
در ماه رمضان تقوی و خویشتن داری در ما تقویت می شود. در این ماه، خداوند زمینه ی ترقی و خودسازی را برای ما فراهم می سازد و در آن انسانیت را به مسابقه میگذارد.
امام محمد غزالی از علمای اهل سنت میگوید: "روزه، وسیله پاکسازی جان،  ورزشی برای مبارزه با شکمبارگی، قلب را صفا می دهد و برق ذوق و قریحه جهد(تلاش) و بینش بصیرت را می زاید. اما محصول پرخوری و شکمبارگی، کند ذهنی و دل کوری است"
لقمان حکیم به پسرش گفت: " فرزندم وقتی معده پر شد، فکر و اندیشه در خواب میرود و حکمت لال می گردد و اعضاء از عبادت می افتد"
روزه چیست؟
روزه در لغت به معنی امساک و خودداری به طورمطلق است، اما در شرع(دین) به امساک از خوردن و آشامیدن از طلوع صبح تا غروب اطلاق می شود.
روزه، امساک عارفانه بود                 ورنه مرغی، جدا زدانه بوّد
انواع روزه:
اَلصَّومُ ثَلاثَهٌ:  صَومُ الرُّوحِ، صَومُ العَقلِ، صَومُ النَّفس      روزه برسه نوع است:
1- دورنگه داشتن روح ازپلیدیها       2- کنترل عقل از کج اندیشی ها            3- نگهداری نفس ازوسوسه ها
مراتب ودرجاتی برای روزه داران می باشد که به اختصار اشاره می شود
1- روزه عموم: برخی می پندارند که روزه تنها خودداری از خوردن و آشامیدن و دوری از کامجویی(لذّات) جنسی است و باید در روزهای ماه رمضان، از این امور کناره گیری کرد و تکلیف خود را انجام داد. این به اصطلاح «روزه عموم» است و بعبارت دیگر، انسان روزه دار شکم و فرجش را از انجام امور شهوی نگه بدارد و کنترل شکم و زیرشکم را در مقابل مسائل شهوانی داشته باشد که به فرمایش رسول خدا(ص): " رُبَّ صائِمٍ لَیسُ حَظُّهُ مِنَ الصَّومِ اِلّا الجوُعِ والعَطَشُ. " چه بسیارند روزه دارانی که از روزه داری آنها بجز گرسنگی وتشنگی نصیبی ندارند.
2- روزه خاص: برخی روزه را بر آن می دانند که شخص گوش، چشم، دهان، دست و پا و سایر جوارح خود را از گناه باز دارد. امام صادق(ع) می فرماید: هنگامی که روزه دار شدی بایستی گوش، چشم، زبان، دست وپا و سایر اعضای  تو روزه دار باشند.
رسول خدا(ص) از زن روزه داری شنید که کنیزش را فحش می داد فرمود: غذا حاضر سازید و به آن زن دستور داد آن غذا را بخورد، زن گفت: روزه ام، پیامبر فرمود: چگونه روزه داری که با آن به کنیزت فحش دادی؟ آیا گمان کردی روزه همان ا ست که تنها از خوردن و آشامیدن امساک نمایی؟ بلکه
روزه چشم آن است که با نظر عبرت و درس به دنیا و پیش آمدهای آن نگاه کنی  و از شهوات چشم پوشی نمایی.
روزه گوش آن است که علم و حکمت و قرآن و موعظه و نصیحت را بشنوی تا راه نجات را بیاموزی.
روزه زبان آن است که مسلمانان را نصیحت کنی و انسان های غافل را از خواب غفلت بیدار نمایی و تسبیح و ذکر خدا را بسیار گویی.
روزه دست آن است که نعمتهایی که خدا به او داده بخشی از آن را با دست خود بذل و بخشش نمایی و نیز آن را به نوشتن مطالب مفید برای جامعه وادار سازی.
روزه پا آن است که به زیارت نیکوکاران بروی و در مجالس ذکر خدا و اهل بیت حاضر شوی و برای اصلاح مردم و صله رحم و جهاد در راه خدا و بالاخره اموری که اصلاح قلب و سلامت دین او را در بر دارند قدم برداری.
3-  روزه خاص الخاص: روزه قلب است که انسان را از افکار و نیّات سست دنیوی باز می دارد و به طور کلی انسان را از آنچه غیر خداست منصرف می سازد . " القلب حرم الله فلا تسکن حرم الله، غیر الله  " قلب حرم خداست پس در حرم خدا غیر خدا را سکونت ندهید. در حقیقت در مفهوم این روزه می گویند: آدمی نیروها و وسایل شیطانی را در خود ضعیف می سازد و نمی گذارد به شرارت قیام کنند. (تسلط بر هوای نفس اماره و حاکم شدن روح اخلاص و بندگی)
در فرمان روزه در قرآن؛ آغاز و انجام دستور روزه با خطاب یا ایّها الّذین آمَنُوا «ای گروه مومنان ...» و با هدف لَعَلّکُم تَتَّقُون «شاید تا پرهیزگار شوید»  پایان می یابد. از این آغاز و سرانجام بر می آید که روزه ی مطلوب، تنها خودداری از خوردن و آشامیدن نیست، بلکه این پرهیز و اجتناب زمینه و مقدمه ی خودسازی بزرگتر و آمادگی برای پذیرش مسئولیت های سنگین تر است.
چنانکه می دانید، دروغ گفتن، غیبت و هر گناه دیگر روزه را بی اثر و یا بسیار کم اثر می سازد. و از درجه ی قبولی ساقط می کند. پس ما مسلمانان تا تعالیم دین را در همه شئون زندگی وارد نکنیم و از آنها الهام نگیریم، روزه دار راستین و کامل نخواهیم  بود. و این است راز آن که قرآن در فرمان روزه، مردم را به  " یا ایّهَا الّذینَ آمَنُوا ...  " ای گروه مومنان، مخاطب می سازد، یعنی نخستین شرط پذیرش روزه آنست که فرد مسلمان، مومن باشد. یعنی اعتقاد و تصدیق قلبی به خدا، روز قیامت، کتب آسمانی، ملائکه و پیامبران و به تعبیری امور غیبی دارد و کسی که به همه ی این امور تصدیق و اعتقاد قلبی دارد و در عمل نیز به آنها پای بند است «مؤمن» می گویند. "  الایِمانُ مَعرِفه بِالقَلب و الاِقرار باِلّلسان وَ عَمَل باِ الاَرکان"
هدف اصلی روزه در قرآن، پرهیز از آب و غذا نیست؛ بلکه پدید آمدن روح مراقبت و مواظبت و خویشتن بانی و صبر در برابر گناه است. روزه نیروی عزم و اراده را تقویت می کند و روزه دار را چون پولاد آبدیده، سختکوش و پرتوان می سازد تا در برابر فشارهای خشم و شهوت به زانو در نیاید و خود را نفروشد.
خداوند روزه ی ماه رمضان را واجب گردانید تا در یک ماه پیاپی انجام گیرد و هر سال نیز تکرار می شود تا نیروی صبر و استقامت در جان ما ریشه گیرد و بتوانیم به تعالیم دین پای بند گردیم و اهل تقوی باشیم.
حضرت رضا(ع) فرمودند: مردم بدان جهت مامور به روزه شدند تا درد گرسنگی و تشنگی را دریابند و از آن به فقر و نیاز در دیگران پی ببرند و نیز تا روزه دار خشوع و فروتنی یابد و به پاداش برسد. با روزه تحمل سختی گرسنگی و تشنگی در انسان، صبر و بردباری ملکه می شود تا از این رهگذر مستوجب ثواب الهی شود.
فواید روزه:
الف : روزه موجب غلبه بر شیطان، دشمن اصلی انسان می شود: شیطان همیشه به وسیله ا مور شهوانی بر انسان چیره می شود و نیروی شهوات از خوردن و آشامیدن تأمین می شود و چون انسان روزه دار از خوردن و آشامیدن خودداری می کند وسیله ای برای پیروی از شیطان باقی نمی ماند. بنابراین شهوات مانند زمینهای سرسبزی است که شیاطین در آنها می چرخند و تا وقتی که طراوت و خرِّمی باقی است از آنها دست بر نمی دارند و در نتیجه تردد آنها، بنده نمی تواند جلال و عظمت خدا را بفهمد و درک کند و از ملاقات فیض الهی او محروم می شود. رسول خدا(ص) فرمود: اگر شیاطین بر اطراف و اکناف دل های بنی آدم قرار نمی یافتند، انسانها می توانستند باطن آسمانها را مشاهده کنند
ونیز پیامبر اکرم(ص) فرمود: انسان روزه دار در دو موقع خوشحال می شود یکی هنگام افطار و دیگری در هنگام ملاقات خداوند.
شادی هنگام افطار برای آن است که خود را موفق می بیند که توانسته روزه آن روز را بدون هیچ شائبه ای بگیرد و به اجر معنوی آن که رضای خداست نائل گردد.
شادی از ملاقات خداوند به واسطه این است که قلب نورانی می شود و نیروی شهوت و غضب که قلب را تیره و تار می سازد را در خود ناتوان می سازد و به خوبی می توانند در عبادت خدا موفق شوند و چنان او را ستایش کنند که گویی او را می بینند و منظور از ملاقات خدا هم همین است.
ب: روزه بهترین راه تصفیه جسم و دل: رسول خدا فرمود: روزه بگیرید تا سالم باشید(صوموا تصّحوا) روزه دل را صفا می دهد و اعضاء و جوارح انسان را (چشم، گوش، دست، پا، زبان، شکم و ...) را پاک می سازد و امراض جسمانی مثل قند، چربی و... مرتفع می کند
ج : روزه سپر آتش جهنم است: " ا لصُّومُ جنّه مِنَ النَّار " یعنی پرده ای است که آفت های دنیا و شکنجه های آخرت را از انسان دور می کند.
د: روزه روح شکر نعمت ها را در انسان زنده  می کند: روزه عامل هوشیاری، بیداری و توجه انسان به موقعیت خود و پدیده های جهان است و به همین منظور نعمت های خداوند را بهتر درک می کند.
هـ : روزه روحیه احسان و پرهیزکاری را در جامعه زنده می کند: احسان حقی است که خداوند در مال ما معلوم کرده تا به محلش برسانیم و بر بینوا و فقیر تصدّق نماییم و جوانمردی کنیم و به نزدیکان تحفه و هدیه و کمک کنیم و بدین وسیله باب خیر دنیوی و اخروی را به سوی خود بگشاییم و زشتی دنیا و آخرت را از خود برطرف سازیم و در حقیقت احسان انسان را از لغزش های بد حفظ می کند و موجبات طراوت و شادابی جامعه را فراهم می نماید.
و: روزه مجاهده با نفس اماره با لسوء است: روزه دار با نفسی که او را به سوی بدی ها و زشتی ها می کشاند(انّ النّفس امّاره با لسّوء) مبارزه می کند و بهترین راه و شرایط مجاهده با نفس در ماه مبارک رمضان است و به همین منظور باید گام های مبارزه با نفس را یکی پس از دیگری طی  نمود تا زمینه تسلط بر نفس فراهم آید.
اولین گام برای مبارزه با نفس و حرکت به جانب حق تعالی تفکر است، تفکر به این که خداوند تمام بساط این جهان را فقط برای زندگی حیوانی و اداره کردن شهوات که با تمام حیوانات شریک هستیم قرار نداده، بلکه انسان عاقل فکر می کند مقصود از خلقت بالا و والاتر از زندگی حیوانی است و زندگی حیوانی مقصود با لذّات نیست و دومین گام در مبارزه با نفس عزم است یعنی بناگذاری و تصمیم بر ترک گناه و انجام واجبات و جبران آنچه از او فوت شده است. گام سوم، چهارم و پنجم، مشارطه، مراقبه و محاسبه است. یعنی شرط کنیم با خداوند که خلاف فرموده او رفتار نکنیم و مراقب و مواظب باشیم در تمام مدت شرط، متوجه عمل به آن باشیم و خود را ملزم به اجرای در عمل کنیم و در مقابل شرط و مراقبت در عمل، نفس خود را به حساب بکشیم که آیا شرطی که با خدای خود کرده آن را بجای آورده و با ولی نعمت خود در این معامله جزیی خیانت نکرده، اگر درست وفا کرده شکر خدا کنیم، و اگر انجام نداده آن را سرزنش کنیم  و گام ششم، تذکر است یعنی یاد خدای متعال و نعمت هایی که به انسان مرحمت فرموده، در حقیقت احترام مُنعم جزء امور فطری انسان است بدین معنی که باید از کسی که به ا نسان نعمت داده احترام کند و هر چه نعمت بزرگتر باشد احترامش لازمتر و بیشتر است.
ز: دستیابی به پاداش مخصوص :   " الصُّومُ لِی وَ اَ َنا اُجزی بِه"  خداوند می فرماید: روزه برای من است و من پاداش مخصوص آن هستم.
ح : بهره مندی از قرآن : امام رضا(ع)ازجدش رسول اکرم(ص)نقل فرمود:خانه های خودرا از تلاوت قرآن بهره مندسازید،زیرادرخانه ی هرکس قرآن تلاوت شود،دشواریها برای اهل آن خانه آسان می گرددوخیروبرکت درآن خانه فزونی پیدا می کند.
ط: تساوی فقیر وغنی:« لِیَستَوی بِهِ الغَنیَّ والفقیر» تساوی درتشنگی و گرسنگی برای فقیر و توانگر، یکی ازآثار روحی و اجتماعی روزه است.
ی: مهربانی بین فقیر وغنی :« لِیُرِقَّ عَلَی الضَّعیفِ وَیَرحَمُ الجائِع» ایجاد مهربانی بین غنی وفقیر،یکی دیگرازآثارروزه است،که باعث می شودثروتمندان نسبت به فقرا،رافت ومهربانی پیدا کنند.
ک:  تصفیه جسم :« یذوبُ الحَرامُ فی جَسَده» روزه دار جسمش رانیز تصفیه می کند،زیراآنچه که ازحرام بدست آورده وباعث رشدونموبدن مادی اوگشته،همه را از بین می برد
ل: تقوی:  لَعَلَکُم تَتَّقوُن  روزه تمرین وپرورش تقوی است، هدف گذاری خداوندازروزه رسیدن به تقوی است.
وظایف روزه داران
1-  بهترین  استفاده از اوقات این ماه :چون روز هایش بهترین روز ها وشبهایش بهترین شب ها وساعت هایش بهترین ساعات است باید به بهترین شکل از آن اوقات بهره برد ، وبد بخت ترین  ترین انسان ها کسی است که نتواند از این ماه بخوبی بهره مند گرددونتواند زمینه آمرزش خود را فراهم کند
2-  رنگ خدایی پیدا کردن : در این ماه نفس کشیدن ثواب تسبیح را دارد وخواب ثواب عبادت را دارد واعمال مورد قبول خداست ودعا ها مستجاب می گرددبه علت اینکه  بر سر سفره خدا نشستیم ومهمان خدا هستیم وباید همه چیز رنگ وبوی خدایی پیدا نماید .
3-  تلاوت کردن قر آن به همراه توجه به معانی ومفاهیم آن  ،کسی که یک آیه قرآن را در این ماه بخواند ثواب کسی را دارد که در ما ههای دیگر ختم قرآن کند
4-  صدقه دادن به فقیران  و مسکینان
5-  احترام به بزرگتر ها ورحم ومهربانی نسبت به کوچکتر ها
6-  حفظ کردن چشم وگوش وزبان از آنچه که خدا حرام کرده است
7-  مهربانی کردن با یتیم های مردم
8-  ا قامه نماز در سروقت ودرخواست از خداوند در وقت نماز چون خداوند در این اوقات با نظر لطف ومرحمت پاسخ می دهد
9-  طلب آمرزش گناهان از خداوند
10 –  افطاردادن به روزه داران چون ثواب آزاد کردن بنده وآمرزش گنا هان را دارد ، اگر چه ا فطا ر  با نصف دانه خرما یا شربت آبی باشد
11-  داشتن  اخلاق نیکو در این ماه باعث  گذشتن آسان  از پل صراط در قیامت است
12-  شرّ وبدی نرساندن به مردم در این ماه باعث می شود خداوند در روز قیامت براو غضب نکند.
13-  صله واحسان با خویشاوندان در این ماه باعث رحمت خداوند در قیامت می شود .
14- صلوات بسیار بر پیامبر اکرم(ص) باعث می شود ترازوی اعمالش در روز قیامت سنگین شود